Kult Pana Jezusa Miłosiernego w naszym kościele istniał od dawnych lat i był przyporządkowany do obrazu, który znajduje się w ołtarzu w kaplicy Miłosierdzia Bożego.

W latach pięćdziesiątych XX wieku rozwinęło się nabożeństwo i kult Miłosierdzia Bożego w formie objawionej s. Faustynie Kowalskiej. Z chwilą kanonizacji s. Faustyny (2000 r.)  i ustanowienia święta Miłosierdzia Bożego w 2-gą niedzielę wielkanocną, kult przybrał rozmiary powszechne w całym Kościele katolickim. W Polsce szczególna promocja Nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego nastąpiła w 2002 roku, podczas ostatniej pielgrzymki do Polski papieża Jana Pawła II, szczególnego promotora kultu Miłosierdzia Bożego.  A centralną modlitwą nabożeństwa jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.

W naszym kościele początkowo gromadziła się kilkuosobowa grupa wiernych do odmawiania Koronki. Obecnie grupa modlących się rozwinęła się do kilkudziesięciu osób i utworzyła Wspólnotę modlitewną do Miłosierdzia Bożego. Zebrani we Wspólnocie przychodzą do kościoła na godz. 15.00  każdego dnia i odmawiają Koronkę do Miłosierdzia Bożego, a także inne okolicznościowe modlitwy związane z Bożym Miłosierdziem. Modlitwy odmawiane są przed Najświętszym Sakramentem, wystawionym w monstrancji, ze względu na Wieczystą Adorację wprowadzoną w tym kościele przeszło pięćdziesiąt lat temu.

W każdy pierwszy piątek miesiąca, po Koronce do Miłosierdzia Bożego, Wspólnota uczestniczy we Mszy świętej, a w każdy piątek po nabożeństwie do Miłosierdzia Bożego, przy wystawionym obrazie Św. Faustyny Kowalskiej, podawane są do ucałowania jej święte relikwie.