BERNARDYNI W „NOWYM” KOŚCIELE I KLASZTORZE
1789 – 5 sierpnia z polecenia władz zaborczych Bernardyni przejmują kościół i klasztor po Bernardynkach.
1809 i 1815 - Pożary częściowo zniszczyły obie budowle kościelne.
1816-1825 - Następuje adaptacja kościoła do nowych potrzeb duszpasterskich. Dotychczasowa świątynia dla zakonnic zostaje dostosowana dla wiernych.
1826 – Biskup Tarnowski umieścił w klasztorze ostatni kurs seminaryjny kleryków tzw. pastoralistów (15 osób)
1827 – Biskup Tomasz Grzegorz Ziegler konsekruje kościół pw. „Podwyższenia św. Krzyża”.
1882 – Po wielu latach „zastoju” gospodarczego wszczęto prace przy renowacji kościoła i klasztoru. Wstawiono nowe organy do kościoła oraz przygotowano materiał na pokrycie blachą kościoła i klasztoru.
1889-1897 - Kontynuacja prac przy wyposażeniu kościoła. Wykonano polichromię w całym kościele (Alojzy Gucwa 1895). Przerobiono i odnowiono ołtarze, ambonę, ławki w prezbiterium. Przywrócono do czci – po odnowieniu – obraz Pana Jezusa Cierpiącego. Dokonano wiele znaczących zmian w kruchcie kościoła, a także w klasztorze i zabudowaniach gospodarczych.